Steunvorderingen
Steunvorderingen voor een faillietverklaring; het blijft interessante materie.
Voor een faillietverklaring geldt de eis dat summierlijk blijkt van een steunvordering (het pluraliteitsvereiste). Een steunvordering hoeft niet opeisbaar te zijn en de omvang daarvan hoeft niet vast te staan. Het enkele bestaan van de vordering op het tijdstip van het uitspreken van het faillissement volstaat om pluraliteit van schuldeisers aan te kunnen nemen.
Om aan faillietverklaring te ontkomen, kan het slim zijn om voorafgaand aan de zitting nog snel de steunvorderingen te voldoen. Dan is immers geen sprake meer van pluraliteit van schuldeisers. Bij de rechtbank kun je daarmee succes hebben, maar in hoger beroep kom je er niet zomaar mee weg. Dat volgt uit een recent arrest van de Hoge Raad:
Betaling in depot op derdenrekening
Tijdens een procedure in hoger beroep tot faillietverklaring is geld gestort op een derdenrekening. Dat geld zou worden aangewend om, zodra het faillissement is vernietigd, de faillissementskosten en de crediteuren te voldoen – althans: alle crediteuren behalve één. De aanvrager, Rabobank zou namelijk onbetaald blijven. Nu alle steunvorderingen integraal zouden worden voldaan, was volgens de failliet geen sprake meer van pluraliteit van schuldeisers. Het Gerechtshof Den Haag vond dat wel een valide argument en vernietigde de faillietverklaring. De Hoge Raad veegde dat van tafel. Omdat de steunvorderingen pas zouden worden betaald ná de vernietiging van het faillissement, bestaan ze nog ten tijde van de beslissing op de faillissementsaanvraag en is dus wel degelijk voldaan aan het pluraliteitsvereiste.
Pluraliteit van schuldeisers is overigens op zichzelf nog niet voldoende voor faillietverklaring; daarvoor is noodzakelijk dat komt vast te staan dat de schuldenaar verkeert in de toestand dat hij heeft opgehouden te betalen. De HR heeft de zaak terugverwezen naar het Hof om dat te onderzoeken. Nu de failliet de vordering van de Rabobank, die hij niet betwist, niet voldoet, is de uitkomst van dat onderzoek tamelijk voorspelbaar.
Duidelijk is dat geld klaarzetten in depot alleen nog zin heeft als daarmee álle crediteuren en de faillissementskosten integraal betaald kunnen worden.